Hij gaat goed vooruit!

Erik heeft geen koorts meer. Hij mag alles weer eten en wordt weer actiever. De dokter noemt hem 'n dappere jongen. Hij geeft geen kick bij het bloedprikken en andere onderzoeken. Je ziet hem hier spelen met lego. Hij ligt wel nog aan het infuus.

Je merkt dat ook in de ziekenhuizen strengere regels gelden. Iedere zuster die een kamer binnenkomt, trekt in een voorvertrek speciale kleding aan. Dan komt ze pas binnen en als ze weer weg gaat ontsmet ze haar handen. Ook bezoekers wordt gevraagd de handen te ontsmetten. Er liggen hier kinderen van 0 tot 12 jaar. Ze moeten alles doen om besmettingen te voorkomen.
Als de uitslag van de kweek binnen is, horen we of hij naar huis mag. En die uitslag komt einde deze week. Zoals jullie wel begrijpen, is Erik voorlopig het hoofdonderwerp op mijn blog.

't Moet!

Erik blijkt toch 'n darminfectie te hebben. De ontlasting wordt onderzocht en de uitslag komt pas over 3 dagen. Zolang moet hij minstens in het ziekenhuis blijven. Gisteravond heeft hij voor het eerst een boterham met jam gekregen. Ook krijgt hij anti-biotica. Ivy blijft die 3 dagen bij hem op zijn kamer. 't Moet, staat er boven deze post. Wat moet er eigenlijk? Als je pensioen-ontvanger bent, moet er volgens velen niets meer. Je kunt doen en laten wat je wil. Laat ik jullie eens uitleggen waarom dat niet kan kloppen. Frank werkt in Breda bij een firma die dvd's, software voor computers en navigatiesystemen produceert. Die productie gaat dag en nacht door. Ze werken in ploegendienst. Frank heeft tijdens zijn werktijd de verantwoordelijkheid over het storingsvrij functioneren van de produktielijnen. Aankomende week heeft hij de nachtdienst. Hij vertrekt vanavond om 8 uur naar Breda en is morgenvroeg om 8 uur weer thuis. Hij is de eerste 3 dagen alleen met Lukas. Jullie begrijpen wel dat je dat kind 's nachts niet alleen kunt laten. Daarom hebben we voor de eerste dagen een strak tijdsplan gemaakt, want naast Frank, hebben we ook nog Lukas. Die moet naar school. Dan nog oma; die wil 's middags warm eten. Erik heeft graag dat opa en oma hem komen opzoeken en tenslotte komt Anne op de woensdag naar Weert. Brei dat maar eens aan elkaar. Sommige van jullie zullen denken, denk aan je zelf, maar Hennie wil altijd helpen en ik volg haar daarin.Wij kunnen doen en laten wat we willen. We willen helpen en het geplande weekendje laten. Er komen nog zoveel weekends, hopelijk!

Het gaat al wat beter met 'm!

Vanmorgen om 9 uur ben ik naar het Sint Jans gasthuis gelopen. Bij de receptie meldde ik me als de opa van Erik Kierkels en ik wilde graag even met de moeder van Erik praten. Dat was geen probleem. Naar de 2de verdieping en volg de kindervoetjes op de vloer, zei ze. Dan loopt u tot aan de gesloten deur. Zo gezegd zo gedaan. Op de deur stond vermeld dat ik deze kon openen door op de grote zwarte knop te drukken. Zo gelezen zo gedaan. Naar de afdelingsreceptie. Ik kon bij de koffie-automaat gaan zitten, ze zouden Ivy roepen. De vader en moeder mogen de hele dag op de ziekenkamer komen. Opa's en oma's niet. Toen ik Ivy zag aankomen zag ik al dat het al wat beter met zoon en moeder ging. Ivy maakt zich snel grote zorgen, trouwens opa ook en de rest van de familie niet minder. Ze vertelde wat de kinderarts haar verteld had over de toestand Erik. Hij was erg verzwakt doordat hij bijna 'n week niets gegeten en gedronken had. Daarbij had hij 'n zware buikgriep opgelopen. Via een infuus krijgt hij mineralen en vitamines ingebracht. Vanmorgen wordt de ontlasting onderzocht. Hij mag nog niet eten. Ivy begeleidt hem naar de wc, omdat hij vastzit aan het infuus. De koorts was al gedaald van 39 naar 38 en 'n goed teken; hij begint zich te vervelen. Hij heeft al 'n paar keer naar oma en opa gevraagd.

Erik ligt in het ziekenhuis.

Maandag klaagde Erik over pijn in de buik. Ivy ging dinsdag met hem naar de dokter. Ze moest op woensdag urine brengen. De dokter dacht aan blaasontsteking. Voor controle ging Erik gistermiddag weer terug naar de dokter. Hij zag er belabberd uit. Dokter Buijs stuurde hem door naar de kinderarts. Deze constateerde na het bloedonderzoek dat hij een onsteking had. Er werd een echo van zijn buik gemaakt en daarop was een ontsteking aan de darm te zien. Hij werd opgenomen op de kinderafdeling. Ivy, zijn moeder, blijft bij hem slapen. Lukas komt naar opa en oma. Dat is in het kort, erg zakelijk, de stand van zaken op dit moment. Zodra ik meer weet vermeld ik dat in mijn blog.

Het weer van 26 oktober 2006.

Er zijn vandaag zonnige perioden. Er zijn ook enkele wolkenvelden, maar het blijft droog. Het wordt voor de tijd van het jaar bijzonder zacht. Vanmiddag is het met 22° à 24° zelfs warm. Vanavond zijn er eerst opklaringen. Later komt er meer en dikkere bewolking en er is kans op een bui. Het blijft nog lang zacht en tegen middernacht is het 17° à 18°.

Bijna 'n jaar geleden zag 't er zo uit.

Na 2 maanden pensioen maak ik de balans op

Mijn leven heeft een nieuw ritme gekregen. Ik heb moeten wennen aan het niet te moeten opstaan. Dat heeft ’n goeie maand geduurd. Nu sta ik op als ik daar zin in heb. Ik kan zelfs weer tot 9 uur blijven liggen. Vroeger keek ik vaak uit naar het volgende weekend, naar de volgende vakantie. Nu is dat jachtige voorbij. Er zijn wel dingen die natuurlijk nog moeten.Niet omdat ik dat moet, maar omdat ik dat nodig vind. Hennie moet niet naar haar moeder, maar wil naar haar moeder. Wij doen wat we willen doen en niet omdat het moet. Een hele verandering. Het leven wordt veel rustiger.Toch heb ik een vast leefpatroon. Dat vind ik ook noodzakelijk. Mijn dag heeft een aantal vaste punten. Iedere dag lees ik na het ontbijt de volgende kranten; De Limburger, de Telegraaf, Trouw en de Vlaamse krant, het Volk. Allemaal digitaal. Daarna ga ik naar Piet van Toon. Ik ben nooit ’n echte Naerse geworden., maar ik heb waardering voor het werk van Piet. Bestond er maar ’n Heytserse Piet van Toon die oude foto’s van mijn geboortedorp op internet plaatste. Tenslotte kijk ik of er email is binnengekomen.Rond 10 uur ga ik een uurtje wandelen. Dat doe ik al jaren, vroeger was dat na mijn werk. Wat mij opvalt is dat de jeugd van tegenwoordig zo snel loopt. Zelfs meiden van ’n jaar of 13 lopen me voorbij. Het tempo waarin ik loop is al jaren hetzelfde. Volgend mij worden de stappen kleiner als je ouder wordt. Rollators en echte bejaarden passeer ik nog gemakkelijk, maar toch …Als Hennie naar Nederweert is ga ik om 11 uur wat koken. Ben ik lui aangelegd dan haal ik bij AH een kantenklare maaltijd, meestal met vis. Na het eten ga ik lui op de bank zitten. Effe naar het Nieuws op de TV kijken. Ik volg ook graag het wereldnieuws op SeeTV. De middag en avond brengen Hennie en ik thuis, in de stad, bij onze kinderen en kleinkinderen door. 1 keer per maand komt mijn AOW en pensioen binnen. Ik moet er nog aan wennen, dat je geld krijgt zonder dat je er wat voor doet. Maar ook dat went wel. O ja, ik heb nog een hobbie: Webloggen! Maar soms voel ik ’n beetje als moeten en als dat gevoel blijft dan …. Je weet maar nooit!

Niemand thuis!

Het wordt weer Allerheiligen. De mensen denken in deze tijd van 't jaar terug aan hun overleden familieleden. Het vorig jaar zijn de kruisen van de graven van Bart en Pap Verkoijen verwijderd. We zijn een jaar verder en wat zien we; alles ligt er nog hetzelfde bij. Waarom laten ze de kruisen niet staan tot ze weg moeten voor een nieuw graf. Als je nu op het kerkhof komt is er a.h.w niemand thuis. Jammer!

De burgemeester is geweest!

Morgen wordt mijn schoonmoeder 90 jaar. Hennie is vanmorgen in Nederweert. Deze week is zij aan de beurt om te mantelzorgen. Ze heeft me laten weten dat de burgemeester op bezoek is geweest en die heeft haar een bos bloemen gegeven. Ik hoop dat ze een foto gemaakt heeft. Die plaats ik dan straks in deze post.

Een struise oma!

Mijn schoonmoeder wordt de volgende week 90 jaar. Ik heb haar al 'n kroon opgezet. Als je haar zo ziet, geef je haar geen 90. Het lijkt 'n opgewekte, vrolijke vrouw en dat is ze ook als ze niet verward is. Ze vertelt: Ik kijk 's nachts in het donker door het slaapkamerraam en zie iedere nacht een vrouw over straat rennen. Dan staat ze stil en gaat naar binnen. Even later komt ze weer naar buiten en dan doet ze weer hetzelfde. Dit verhaal vertelt ze uren achter elkaar. We proberen haar af te leiden door haar mee te nemen naar haar bloementuin. Daar fleurt ze op en vertelt honderduit over de planten. Ga je naar binnen dan begint het verhaal over die vrouw weer.
Ze kent bijna iedereen met naam, maar vergeet snel dat je er bent. Ga ik de kamer uit en kom 2 minuten later binnen, dan begroet ze me weer: Ha Harrie, kumse mig opzeuke? Gaat ze naar de wc en komt terug in de kamer, kijkt ze verwondert dat ik er ben. Ig hub dich neet binne huure komme!

Wat worden ze al groot!