Mijn leven heeft een nieuw ritme gekregen. Ik heb moeten wennen aan het niet te moeten opstaan. Dat heeft ’n goeie maand geduurd. Nu sta ik op als ik daar zin in heb. Ik kan zelfs weer tot 9 uur blijven liggen. Vroeger keek ik vaak uit naar het volgende weekend, naar de volgende vakantie. Nu is dat jachtige voorbij. Er zijn wel dingen die natuurlijk nog moeten.Niet omdat ik dat moet, maar omdat ik dat nodig vind. Hennie moet niet naar haar moeder, maar wil naar haar moeder. Wij doen wat we willen doen en niet omdat het moet. Een hele verandering. Het leven wordt veel rustiger.Toch heb ik een vast leefpatroon. Dat vind ik ook noodzakelijk. Mijn dag heeft een aantal vaste punten. Iedere dag lees ik na het ontbijt de volgende kranten; De Limburger, de Telegraaf, Trouw en de Vlaamse krant, het Volk. Allemaal digitaal. Daarna ga ik naar Piet van Toon. Ik ben nooit ’n echte Naerse geworden., maar ik heb waardering voor het werk van Piet. Bestond er maar ’n Heytserse Piet van Toon die oude foto’s van mijn geboortedorp op internet plaatste. Tenslotte kijk ik of er email is binnengekomen.Rond 10 uur ga ik een uurtje wandelen. Dat doe ik al jaren, vroeger was dat na mijn werk. Wat mij opvalt is dat de jeugd van tegenwoordig zo snel loopt. Zelfs meiden van ’n jaar of 13 lopen me voorbij. Het tempo waarin ik loop is al jaren hetzelfde. Volgend mij worden de stappen kleiner als je ouder wordt. Rollators en echte bejaarden passeer ik nog gemakkelijk, maar toch …Als Hennie naar Nederweert is ga ik om 11 uur wat koken. Ben ik lui aangelegd dan haal ik bij AH een kantenklare maaltijd, meestal met vis. Na het eten ga ik lui op de bank zitten. Effe naar het Nieuws op de TV kijken. Ik volg ook graag het wereldnieuws op SeeTV. De middag en avond brengen Hennie en ik thuis, in de stad, bij onze kinderen en kleinkinderen door. 1 keer per maand komt mijn AOW en pensioen binnen. Ik moet er nog aan wennen, dat je geld krijgt zonder dat je er wat voor doet. Maar ook dat went wel. O ja, ik heb nog een hobbie: Webloggen! Maar soms voel ik ’n beetje als moeten en als dat gevoel blijft dan …. Je weet maar nooit!
22.10.06
Na 2 maanden pensioen maak ik de balans op
Mijn leven heeft een nieuw ritme gekregen. Ik heb moeten wennen aan het niet te moeten opstaan. Dat heeft ’n goeie maand geduurd. Nu sta ik op als ik daar zin in heb. Ik kan zelfs weer tot 9 uur blijven liggen. Vroeger keek ik vaak uit naar het volgende weekend, naar de volgende vakantie. Nu is dat jachtige voorbij. Er zijn wel dingen die natuurlijk nog moeten.Niet omdat ik dat moet, maar omdat ik dat nodig vind. Hennie moet niet naar haar moeder, maar wil naar haar moeder. Wij doen wat we willen doen en niet omdat het moet. Een hele verandering. Het leven wordt veel rustiger.Toch heb ik een vast leefpatroon. Dat vind ik ook noodzakelijk. Mijn dag heeft een aantal vaste punten. Iedere dag lees ik na het ontbijt de volgende kranten; De Limburger, de Telegraaf, Trouw en de Vlaamse krant, het Volk. Allemaal digitaal. Daarna ga ik naar Piet van Toon. Ik ben nooit ’n echte Naerse geworden., maar ik heb waardering voor het werk van Piet. Bestond er maar ’n Heytserse Piet van Toon die oude foto’s van mijn geboortedorp op internet plaatste. Tenslotte kijk ik of er email is binnengekomen.Rond 10 uur ga ik een uurtje wandelen. Dat doe ik al jaren, vroeger was dat na mijn werk. Wat mij opvalt is dat de jeugd van tegenwoordig zo snel loopt. Zelfs meiden van ’n jaar of 13 lopen me voorbij. Het tempo waarin ik loop is al jaren hetzelfde. Volgend mij worden de stappen kleiner als je ouder wordt. Rollators en echte bejaarden passeer ik nog gemakkelijk, maar toch …Als Hennie naar Nederweert is ga ik om 11 uur wat koken. Ben ik lui aangelegd dan haal ik bij AH een kantenklare maaltijd, meestal met vis. Na het eten ga ik lui op de bank zitten. Effe naar het Nieuws op de TV kijken. Ik volg ook graag het wereldnieuws op SeeTV. De middag en avond brengen Hennie en ik thuis, in de stad, bij onze kinderen en kleinkinderen door. 1 keer per maand komt mijn AOW en pensioen binnen. Ik moet er nog aan wennen, dat je geld krijgt zonder dat je er wat voor doet. Maar ook dat went wel. O ja, ik heb nog een hobbie: Webloggen! Maar soms voel ik ’n beetje als moeten en als dat gevoel blijft dan …. Je weet maar nooit!